خود مادر پنداری

این ماهی سیاه کوچک بدجوری از تنهایی میترسد، این روزها مدام بغض میکند

و هی قلبش مچاله میشود ... مچاله میشود...

این اسم و انتخاب کردم و فک کنم بار ها و بارها هم این اسم و انتخاب خواهم کرد«ماهی سیاه کوچولو» 

میخواستم مث اون باشم بجنگم، قوی باشم ، آرزو داشته باشم، شجاع باشم و به تلاشم ادامه بدم.

میخواستم از برگه بیام بیرون برم تا به اقیانوس برسم. 

ماهی سیاه کوچولو بهم بگو چرا شبیه تو نشدم؟ منم یه ماهی ام اما یه ماهی بیرون از آب داره ذره ذره جون میده

ماهی جون کاش بیای نجاتم بدی دستمو بگیری ببریم تا رودخونه تا دریا تا اقیانوس...

لعنت به همه ی این درد ها و زجر و اتفاق ها، چرا هنوزم امیدوارم؟ چرا رهام نمیکنه؟

چرا هنوز هم یه روزن نور میاد تو، چرا همع چی سیاه نمیشه! چرا امیدم قطع نمیشه؟

همچنان خوابم نمیبره و هجوم افکار و احساسات هم تموم نمیشه.